تفاوت‌های ظاهری نایلکس درجه یک و کهنه
در این مطلب نکاتی درباره نایلکس درجه یک و دو، یا همان نایلکس کهنه گفته شده است. جهت آشنایی با این موارد با همراه باشید.
عده زیادی از خریداران و حتی مصرف کنندگان نایلکس‌های دسته دار این سوال برایشان وجود دارد که نایلکس درجه یک و دو چه تفاوتی با هم دارند؟ برخی اوقات محصولاتی هستند که از نظر ظاهری بسیار شبیه به هم هستند اما گاها تفاوت زیادی بین قیمت اعلام شده توسط مراکز فروش و پخش پلاستیک و تولید کنندگان نایلکس وجود دارد. نایلکس‌های سفید (بی رنگ) اغلب از مواد درجه یک تولید می‌شوند. تنها چیزی که می‌توان در ظاهر به آن اشاره کرد تیرگی، دان زدن یا کدر بودنمحصول نهایی است.
پس تیرگی عاملی است که از دان زدگی روی سطح فیلم و همینطور کدر بودن مهم‌تر است؛ زیرا علاوه بر توضیحات بالا درباره علت تیرگی مشاهده شده که بعضاً مواد اولیه دربست پتروشیمی (همان مواد درجه یک) هم به دلایل مختلف باعث دان زدن در سطح فیلم تولیدی (نایلکس یا نایلون) شده و به همین علت دان زدن به تنهایی نمی‌تواند نشانه قابل اتکایی برای تشخیص درجه دو بودن نایلکس باشد.
یکی دیگر از نکات مهم که مانند تیرگی می‌تواند کمک زیادی به ما بکند، بوی تند و زننده فیلم است. البته این نکته مهم را در نظر داشته باشید که این بوی تند را باید در نایلکس بدون چاپ با نایلکس همانند خودش مقایسه کنید. زیرا نایلکس‌های چاپی بعضاً بسته به مقدار مرکب موجود بر روی سطح از خود بوی تند پراکنده می‌کنند که ارتباطی با کیفیت فیلم تولید شده ندارد.
نکات مطرح شده مربوط به سطح کیفیت نایلکس قبل از دوخت و برش، یعنی مرحله تبدیل مواد خام پلاستیک به فیلم پلی اتیلن می‌باشند. در مورد نایلکس رکابی یا همان نایلکس دسته دار پارامترهای کیفی مهم دیگری هم وجود دارد. میزان ضربه خوری در فیلم، توان تحمل و میزان کش‌سانی پلاستیک و همینطور عوامل دیگری که در مرحله دوخت و برش وجود دارد و از نکات مهم و تاثیرگذار در کیفیت نایلکس است.